دومینوی کودتا در کشورهای فرانسوی‌زبان آفریقا/ پاریس در تنگنا
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۰۹۴۱۳
به گزارش جماران، چرا اغلب مشکلات درست زمانی بدتر می شوند که باید بهتر شوند؟ چطور می شود که درست در زمانی که امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه تصور می کرد که به همه سیاست‌های گذشته دوران پسااستعماری پشت کرده است؛ سیاست فرانسه باید شاهد وقوع کودتا در چهار کشور فرانسوی‌زبان در آفریقا باشد.
هیچ کس منکر این نیست که فرانسه در یک دوره نسبتا طولانی – تقریبا هم‌زمان با دوران جنگ سرد - از حیله‌گری و زور نظامی برای پیشبرد منافع خود در کشورهای حوزه نفوذ خود در آفریقا موسوم به «آفریقای فرانسه» استفاده کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این سال‌ها، دیگر آن روزهای فراخوان سربازان فرانسوی برای حمایت از یک فرد خودکامه گذشت. دیگر آن دوران رشوه‌های میلیونی برای تأمین مالی احزاب سیاسی هم گذشت. در عوض، کلماتی همچون «دموکراتیزه کردن»، «توانمندسازی»، «همکاری» و «تعامل با جوانان» به گفتمان رایج امروز فرانسه در قبال کشورهای آفریقایی تبدیل شده است.
با این حال، شاید اندکی ساده لوحانه باشد اگر وانمود کنیم که دیگر همه چیز فوق‌العاده شده است و خبری از آن فشارها و تطمیع‌ها بین پاریس و پایتخت‌های آفریقایی فرانسوی‌زبان نبوده است. اما مطمئنا این هم که ادعا کنیم نفوذ فرانسه در آفریقا همچون گذشته است نیز کمی اغراق‌آمیز خواهد بود.
در مورد کشور گابن - که اغلب به عنوان نماد فساد در دوران پسا استعماری دیده می‌شود - با اطمینان گفته می‌شود که «عمر بونگو»، پدر رئیس جمهور مخلوع علی بونگو، از سوی روسای جمهور متوالی فرانسه به عنوان «یکی از ما» شناخته می‌شد و بر همین اساس نیز هر دو طرف می‌توانستند به منافع خود برسند.
اما اگر حوزه نفوذ فرانسه هنوز هم زیاد است، پس چگونه است که «علی بونگو» اقداماتی را انجام داد تا کشور گابن را از سپهر سیاسی فرانسه موسوم به «Francosphere» خارج کند و در سال گذشته میلادی عملا به کشورهای مشترک المنافع یا همسود بریتانیا بپیوندد؟
ثروت‌اندوزی خاندان بونگوها و اختفای آن در پاریس بدون شک افسانه‌ای بود. اما آیا نمی‌توان گفت که اقدام قضات فرانسوی در جهت مبارزه با فساد که منجر به افشای این ثروت‌اندوزی و پیگرد کیفری علیه اعضای خانواده بونگو شد؛ باعث گردید تا علی بونگو را به آغوش بریتانیا سوق دهد؟
و یا اینکه اگر پاریس نیروهای خود را از کشور کامرون (همسایه گابن) خارج نمی‌کرد، آن وقت کی می‌شد که «پل بیا»، رئیس جمهوری کنونی کامرون، در نشست اخیر روسیه و آفریقا در سن پترزبورگ شرکت کند و در کنار ولادیمیر پوتین لبخند زند؟
نابهنگامی تاریخی فرانسه
به گفته Amaury Coutansais روزنامه‌نگار و نویسنده «تله آفریقایی ماکرون»؛ واقعیت این است که فرانسه در یک «نابهنگامی تاریخی» بسر می‌برد که براساس آن، مجموعه‌ای از توانایی‌ها و قدرت‌هایی به فرانسه نسبت داده می‌شود که دیگر وجود ندارند.
وی معتقد است که «آفریقا در حال جهانی شدن است. این روزها روسای جمهور آفریقا تمام دنیا را از ترک‌ها، روس‌ها و اسرائیلی‌ها گرفته تا حتی متحدان فرانسه مانند آلمان و ایالات متحده را در اتاق انتظار خود دارند.»
اپوزیسیون در آفریقا تصور می‌کند که فرانسه هنوز همه کاره است. در واقع، در حالی که فرانسه تمام کارهای سخت پلیسی را در این کشورهای آفریقایی انجام می‌داد، رقبای آن مشغول بستن قرارداد با این کشورها بودند.
به سوال اصلی بازمی‌گردیم: اگر نفوذ فرانسه در آفریقا رو به کاهش بوده است، پس چرا اکنون شاهد شدیدترین واکنش‌ها علیه آن هستیم؟ قطعا بجاتر این بود که این پرسش در زمانی مطرح می‌شد که کیسه‌های پول از فرودگاه «لو بورژه» در نزدیکی پاریس به سمت آفریقا رهسپار بودند و «ژاک فوکار» ملقب به «موسیو آفریک» در دوران ریاست جمهوری شارل دوگل کودتاهایی را در دهه ۱۹۶۰ و سال‌های پس از آن ترتیب می‌داد.
پاسخ این پرسش دو بخش دارد
نخست آنکه دلایل ریشه‌ای روانشناختی برای این کار وجود دارد؛ که چرا درک مردم از جدی بودن یک مشکل متناسب با بهبود ظاهری آن رشد می‌کند. به عبارتی، وقتی مردم عمیقا در یک بی عدالتی یا تبعیض مدفون شده باشند، دیدن تصویر بزرگتر برایشان دشوار است. پیشرفت‌های کوچک تنها چیزی است که خواهان دارد و مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد.
مردم زمانی که تازه می‌خواهند رهایی کامل خود را تصور کنند، همان موقع یاد تمام دوران انقیاد خود می‌افتند و عصبانی تر می‌شوند. حضور استعماری فرانسه در منطقه ساحل و آفریقای مرکزی به قدری تثبیت شده بود که احتمالا باعث برانگیختن احساس خشم فزاینده‌ای در میان نسل‌های امروزی شد. همانطور که Coutansais می‌گوید: «همه چیز می‌گذرد - به جز گذشته.»
توضیح دوم با توضیح اول منافات ندارد، بلکه به عنوان مکمل عمل می‌کند. این بدان معناست که فرانسوی‌ها پر بیراه نمی‌گویند که دست‌های بیرونی در کار است.
ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه روز دوشنبه در یک سخنرانی در جمع سفرای این کشور، از «ائتلافی نامانوس میان پان-آفریقایی‌های خودخوانده و نئو امپریالیست‌ها» به عنوان عامل «شیوع» کودتاهای اخیر در کشورهای آفریقای فرانسوی‌زبان شامل گابن، نیجر، بورکینافاسو، گینه و مالی نام برد.
از نظر رئیس جمهوری فرانسه، منظور از «نئو امپریالیست‌ها» روسیه و چین هستند که به اعتقاد او کلمات سمی را در ذهن بیش از حد مشتاق کودتاچیان بدخواه ریخته‌اند و ریاکارانه بحث‌های قدیمی را بر سر حاکمیت و استثمار استعماری به راه انداخته‌اند.
از نظر امانوئل ماکرون، حضور فرانسه در ساحل نه به خاطر حفظ سلطه بر مستعمرات سابق، بلکه «به دلیل وجود تهدید تروریستی و درخواست کشورهای مستقل برای کمک است.»
ماکرون روز دوشنبه گفت که اگر غیر از این باشد مثل این است که در یک «دنیای سر به جنون گذاشته» زندگی می‌کنیم. با این حال، کاملاً واضح است که بسیاری از مردم تئوری توطئه را ترجیح می‌دهند، به همین دلیل است که درست زمانی که همه چیز باید بهتر شود - اوضاع بدتر می‌شود.
منبع: جماران
کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر راهپیمایی اربعین انتخابات خبرگان رهبری فرانسه در آفریقا انتخابات مجلس لیگ برتر راهپیمایی اربعین انتخابات خبرگان رهبری فرانسوی زبان رئیس جمهوری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۰۹۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دانشگاه «سوربن» فرانسه در دست حامیان فلسطین
معترضان و دانشجویان فرانسوی با شعار «فلسطین آزاد»، در دانشگاه «سوربن» پاریس اردو زدند تا همبستگی خودشان را با ملت فلسطین اعلام کنند.
به گزارش ایسنا، معترضان خشمگین از جنگ رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین، به دانشگاه سوربن پاریس رفتند و در مقابل دروازه دانشگاه شعار «فلسطین را آزاد کنید» سر دادند و برخی از دانشجویان در حیاط چادر برپا کردند.
به نقل از رسانه عبری «تایمز اسرائیل»، چند روز پس از اعتراضات مشابه در دانشگاه سیانس پو پاریس، گردهمایی در دانشگاه سوربن جدیدترین نشانه‌ای است که نشان می‌دهد تظاهرات ضد جنگ غزه در دانشگاه‌های ایالات متحده، به اروپا هم سرایت کرده است.
جنگ ویرانگر غزه در هفتمین ماه خود به سر می‌برد و فعلا چشم‌اندازی برای برقراری آتش‌بس دیده نمی‌شود. در جریان حملات صهیونیست‌ها بیش از ۳۴ هزار فلسطینی تاکنون به شهادت رسیده‌اند که اکثر آنها زنان و کودکان هستند.
این اعتراضات در سوربن که باعث شد دانشگاه برای یک روز تعطیل شود، صلح‌آمیز گزارش شده است. دانشجویان از این موسسه که یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های جهان است، خواستند تا اقدامات رژیم صهیونیستی را محکوم کند.
چندین سیاستمدار فرانسوی، از جمله «ماتیلد پانو» که ریاست گروه قانونگذاران چپ‌گرای فرانسه تسلیم‌ناپذیر در مجلس ملی را بر عهده دارد، در رسانه‌های اجتماعی از حامیان خود خواسته بودند تا به اعتراضات سوربن بپیوندند.
انتهای پیام
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند